விநாயகப் பெருமானை நெருங்காத சிவசாபம் (திருவிளையாடல் புராணம் விவரிக்கும் அற்புத நிகழ்வு):

 

பரஞ்சோதி முனிவர் அருளியுள்ள திருவிளையாடல் புராணத்தின் 'வலை வீசின படலம்', 'இப்படியும் நடக்குமோ?' என்று நம்மை வியப்பிலாழ்த்தும் ஒரு நிகழ்வினை விவரிக்கின்றது. 'இது சிவபரம்பொருளின் திருவுள்ளக் குறிப்பின் வழி நிகழுமொரு தெய்வ நாடகமே' எனும் தெளிவான புரிதலோடு நிகழ்விற்குள் பயணிப்போம்.

ஆலவாய்ப் பரம்பொருளான சோமசுந்தரக் கடவுள் மீனாட்சியம்மையோடு தனியொரு இடத்தில் எழுந்தருளியிருந்தவாறு, அம்பிகைக்கு ரிக்; யஜுர்; சாம; அதர்வண மறைப்பொருளை உபதேசித்துக் கொண்டிருக்கின்றார். எக்காரணத்தினாலோ நம் அம்மையால் இறைவரின் விளக்கங்களை மனஒருமையோடு கேட்க இயலாது போகின்றது. 

அது கண்டு துணுக்குறும் வேத முதல்வர், 'தேவி, மனம் ஒருமையுறாது நம் உரையினைக் கேட்டமையால் மீனவர் குல மகளாகத் தோன்றக் கடவாய்' என்று பணிக்கின்றார். 'இறைவரைப் பிரிவதோ?' என்று அம்மை துடிதுடித்துப் பதற, ஆலவாய் அண்ணலும், 'அவ்வாறு நீ வளர்ந்து வருகையில் நாமே வந்து தடுத்தாட்கொண்டு மணம் புரிவோம்' என்று அருளிச் செய்கின்றார். 

(1)
நடந்தேறிய நிகழ்வுகளை அறியப் பெறும் சிவகுமாரர்கள் புயல் போல் அங்கு எழுந்தருளி வருகின்றனர். 'அம்மைக்குச் சாபமோ?' என்று சினமுறும் விக்னேஸ்வர மூர்த்தி, 'இவற்றாலன்றோ இந்நிலை எய்தியது' என்று இறைவருக்கு அருகிலிருந்த நான்மறைச் சுவடிகளை, உணவுக் கவளம் போன்று அள்ளியெடுத்துத் தன் நெடிய திருக்கரத்தினால் கடலில் வீசுகின்றார். 
-
(வலை வீசின படலம் - திருப்பாடல் 7)
அன்னது தெரிந்து நால்வாய் ஐயங்கரக் கடவுள்; தாதை
முன்னர் வந்(து); இதனாலன்றோ மூண்ட(து) இச்செய்தியெல்லாம் 
என்ன ஈர்ங் கவளம் போல் ஆங்கிருந்த புத்தகங்கள்
                                                            எல்லாம்
தன்னெடும் கரத்தால் வாரி எறிந்தனன் சலதி மீதால்

(2)
நம் அறுமுக தெய்வமோ தமையனைக் காட்டிலும் ஒருபடி மேலே சென்று, இறைவரின் திருக்கரங்களினின்றும் சிவஞானபோதமாகிய சுவடிகளைப் பற்றிப் பறித்துக் கடலினில் எறிய, இறைவரின் சினம் முதற்கண் நந்திதேவரின் மீது பாய்கின்றது. 
-
(வலை வீசின படலம் - திருப்பாடல் 8 )
வரைபக எறிந்த கூர்வேல் மைந்தனும் தந்தை கையில்
உரைபெறு போதநுலை ஒல்லெனப் பறித்து வல்லே
திரைபுக எறிந்தானாகச் செல்வநான் மாடக்கூடல்
நரைவிடை உடைய நாதன் நந்தியை வெகுண்டு நோக்கா
-
'ஞானோபதேச காலம் அறியாது நம் குமாரர்களை உள்ளே விடுத்தமையால், சுறா மீன் வடிவில் கடலில் உழல்வாயாக' என்று விதிக்கின்றார். 

(3)
பின்னர் இறைவரின் திருக்கண் நோக்கு குமாரர்களின் பால் திரும்புகின்றது. வேழ முகத்து குமாரனான விநாயகனைச் சபித்தால் அது தன்னையே சபித்தது போலாகும் தன்மையினைத் திருவுள்ளத்து எண்ணி, வேலவனிடம் 'நீ மதுரையில் வணிகர் குலத்தில் ஊமையாகத் தோன்றக் கடவாய்' என்று இறைவர் விதிப்பதாகப் பரஞ்சோதி முனிவர் பின்வரும் திருப்பாடலில் பதிவு செய்கின்றார். ஆதிப்பரம்பொருளான சிவபெருமானுக்கும், அவர்தம் ஆக்ஞையால் யானைமுக வடிவம் தாங்கியருளிய விநாயகப் பெருமானுக்குமான பேதமின்மையை இந்நிகழ்வு அற்புதமாய்ப் பறைசாற்றுகின்றது. 
-
(வலை வீசின படலம் - திருப்பாடல் 10)
வெருவரு செலவின் வேழ முகத்தனை விதித்த சாபப்
பெருவலி தன்னைச் சாரும் பெற்றியால் சாபம் கூறான்
அருவரை நெஞ்சு போழ்ந்த வள்ளிலை வடிவேல் செங்கை 
முருகனை வணிகர் தம்மின் மூங்கையாகென்றான் இப்பால்

மற்றொருபுறம் யானைமுக தெய்வம்; ஆறுமுக தெய்வம் எனும் இவ்விரு மூர்த்திகளும் அம்மையப்பரின் அருள் வடிவங்களே எனும் அபேத சத்தியத்தைக் கச்சியப்ப சிவாச்சாரியாரின் கந்தபுராணம் பல்வேறு திருப்பாடல்களில் பதிவு செய்கின்றது.