வித்தக மருப்புடைய பெருமாளே:

சைவ மரபின் தோத்திரப் பாடல்களில் 'பெருமாளே' எனும் தனித்துவமான; இனிமையான சொல்லாடலைத் துவக்கி வைத்தவர் நம் தலைவரான அருணகிரிப் பெருமானேயாவார். அருணகிரியாரின் அவதாரக் காலத்திற்கு முன்னர் வரையிலும் சைவத் திருமுறைகளிலும்; பனுவல்களிலும் 'பெருமானே' எனும் சொற்பிரயோகமே பொதுவில் கைக்கொள்ளப் பெற்று வந்துள்ளது (சில உதாரணங்கள்: 'பெம்மான் இவனன்றே', 'பித்தா பிறைசூடி பெருமானே'). பெரிய புராணத் திருப்பாடலொன்றில், தியாகேச மூர்த்தியை 'தெய்வப் பெருமாள்' என்று அரிதாகக் குறிக்கின்றார் நம் சேக்கிழார் அடிகள்,
-
(பெரிய புராணம்: நமிநந்திஅடிகள் புராணம்: திருப்பாடல் 29)
தெய்வப் பெருமாள் திருவாரூர்ப்
   பிறந்து வாழ்வார் எல்லாரும்
மைவைத்தனைய மணிகண்டர்
   வடிவேயாகிப் பெருகொளியால்
மொய்வைத்தமர்ந்த மேனியராம்
   பரிசு கண்டு முடிகுவித்த
கைவைத்தஞ்சி அவனிமிசை
   விழுந்து பணிந்து களிசிறந்தார்

அருணகிரிப் பெருமான் எண்ணிலடங்கா திருப்பாடல்களில் ஆறுமுகக் கடவுளை 'பெருமாளே' என்று போற்றி மகிழ்கின்றார். மேலும் முழுமுதற் பொருளான நம் விநாயகப் பெருமானையும் 4 திருப்பாடல்களில் அவ்விதமே அகம்குளிரப் போற்றுகின்றார்.

விக்னேஸ்வர மூர்த்திக்கென அருளிச் செய்துள்ள 5 தனித் திருப்பாடல்களுள், பின்வரும் 4 திருப்பாடல்களில் 'பெருமாளே' என்று வேழ முகத்து இறைவனைப் பணிந்தேத்துகின்றார்,
-
1. 'கைத்தல நிறைகனி' என்று துவங்கும் திருப்பாடல் (அக்கண மணமருள் பெருமாளே)
-
2. 'பக்கரை விசித்திரமணி' என்று துவங்கும் திருப்பாடல் (வித்தக மருப்புடைய பெருமாளே)
-
3. 'உம்பர் தரு' என்று துவங்கும் திருப்பாடல் (ஐந்து கரத்தானைமுகப் பெருமாளே)
-
4. 'நினது திருவடி' என்று துவங்கும் திருப்பாடல் (எதிரும் நிசிசரரைப் பலியிட்டருள் பெருமாளே)
-
5. 'விடமடைசு வேலை' என்று துவங்கும் திருப்பாடல் (அறிவருளும் ஆனை முகவோனே)

தந்ததனத் தானதனத் ...... தனதான
     தந்ததனத் தானதனத் ...... தனதான
-
உம்பர்தருத் தேநுமணிக் கசிவாகி
     ஒண்கடலில் தேனமுதத்துணர்வூறி
-
இன்பரசத்தே பருகிப் பலகாலும்
     எந்தன் உயிர்க்காதரவுற்றருள்வாயே
-
தம்பி தனக்காக வனத்தணைவோனே
     தந்தை வலத்தால் அருள்கைக் கனியோனே
-
அன்பர் தமக்கான நிலைப் பொருளோனே
     ஐந்து கரத்தானைமுகப் பெருமாளே!!!